تاثیر نمایه‌ی توده‌ی بدن، نسبت دور کمر به باسن و مجموع آن‌ها در پیش‌بینی خطر بروز سکته‌ی قلبی در مردان: مطالعه‌ی قند و لیپید تهران

مقدمه: چاقی از جمله عوامل خطرساز ماژور بیماری‌های قلبی ـ عروقی به ویژه سکته‌ی قلبی می‌باشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه‌ی BMI، WHR و ترکیب آن‌ها در پیش‌بینی خطر سکته‌ی قلبی در مردان انجام گرفت. مواد و روش‌ها: از مجموع 5183 نفر با سن بالاتر از 30 سال در مطالعه‌ی قند و لیپید تهران، 2206 نفر (5/42%) مرد بودند که به طور میانگین 7/6 سال مورد پی‌گیری قرار گرفته بودند. دو شاخص BMI وWHR به نرمال استاندارد تبدیل، سپس با هم جمع شدند، و متغیر جدید (متغیرZ) تعریف گردید. داده‌ها با استفاده از رگرسیون خطرات نسبی Cox تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: از 2206 مرد مورد بررسی، 53 نفر دچار سکته‌ی قلبی شده بودند که میزان بروز سالیانه‌ی سکته‌ی قلبی 390 در 100000 نفر برآورد گردید. خطر نسبی (RR) سکته‌ی قلبی در مردانی که بالاتر از چارک سوم BMI و WHR بودند به ترتیب 7/2 و 9/3 برابر بیشتر از مردانی بود که در چارک اول بودند (01/0P